supermłoda

katalog aukcji :)

give me a kiss

kiss me tiger...

the third stop on the way to mount fuji

the second stop on the way to mount fuji

silence

www.fuckyouverymuch.dk

the first stop on the way to mount fuji

life is a cabaret in rome

kiss the princess / villa paolina / earth hour 2013

we celebrated the wwf's "earth hour" in the darkness... in the forest, by the pond with frogs, toads and tritons. it was beautiful and exciting, especially for filip. he has kissed like three or four toads calling them beautiful sweethearts. fortunately none of them has turned to be a princess. ;)

I learned a lot about the amphibians thanks to a lecture of a herpetologist. and I was quite sad and surprised to get to know that maybe we are one of the last people on this earth to coexist with amphibians, as the populations and species decrease so fast. the number of amphibians decreased of 70% in last 35 years, and we've lost 120 species since 1980, about a third of the species risks the extinction.
goodbye bufo viridis, hyle intermedia, lissotrion vulgaris and mesotriton alpestris.
and thank you humankind :(

 

pietà - kim ki duk

I accidentally cancelled post about kim ki duk's film "pietà".
(Wednesday, February 23, 2013)
here it comes again:


I couldn't sleep last night 'cause I have got...

...another "strong kick in the head".
very very "asian style", slow and symbolic scenes, poverty under the cloudy sky, scenes of violence in tight, sultry rooms, a rabbit and an eel, chicken's insides and a knife. 
him and her, mother and son and their complicated relationship.
this is how the world looks like in kim ki duk's "pietà", although more then the above image you will see something like this:

which is quite the same, but "quite" makes the difference.

I am deeply moved and impressed.
and... rather (well, to be honest: completely) uncritical about asian cinema, I go and see whatever I can see, and I enjoy it. always.

the only thing disturbing me a lot was the Lee Jung-jin's face - too much botox or something? Jo Min-su was simply beautiful.

giannini & luzzati

mi rendo conto che dovrei scrivere qualcosa in italiano... ma tanto qua, tra le alpi e mar ligure, tutti lo conoscono più che bene il egregio signor luzzati, e quindi lasciamo perdere le mie spiegazioni del cavolo. magari, se il tempo non stringe, guardate solo le foto! ;)))

to jest muzeum kina w turynie! w niedziele wybraliśmy się, właśnie tutaj, z dziećmi na wystawę luzzatiego i gianiniego. luzzati to chyba niezbyt znana postać w polsce, ale tutaj miedzy alpami i morzem liguryjskim raczej tak. autor niezliczonej ilości prac, ilustrator książek dla dzieci, autor filmów animowanych. 

wystawa, którą odwiedziliśmy to zbiór storyboardów, szkiców, rysunków tła i postaci, wykonanych przez luzzatiego i wykorzystanych w filmach (w tym dwóch które kandydowały do oskara), stworzonych w duecie gianinim na przestrzeni ich wieloletniej współpracy.

mam wielki sentyment do luzzatiego.jak dla mnie jest artystą totalnym, i to (moim zdaniem) widać we wszystkim co zrobił. czuję te twory, rysunki i collages od początku do końca, tam nie ma ani okruszynki oszustwa i udawania, tandeta zamienia się w bogactwo, a blichtr w zaczarowany świat.

najbardziej zaczarowany jest oczywiscie "czrodziejski flet".

na każdym kroku przewija się pulcinella. (niestety nie przepadam za commedia dell'arte.)

no i cudowna "sroka złodziejka" - czyż nie jest niesamowita?

a jak pieknie tanczy! prawdziwa baletnica.

tę małą animację zmontowałam z fotki z wystawy :)))
mam nadzieję, że luzzati zza grobu wybaczy mi tę profanację...

szkoda tylko, że przeogromna wystawa "rozsypała" się we wnętrzu monumentalnej wieży - mole antoneliana. z jednej strony ciasny pawilonik w środku głównego holu, z drugiej - długa wspinaczka po spirali we wnętrzu, sprawiły, że nie można było nacieszyć się "byciem" w świecie luzzatiego, a eksponaty z muzeum kina (ogromne scenografie i ekrany z fragmentami znanych filmów) skutecznie zakłócały odbiór. no cóż, bywa i tak. mimo wszystko było warto.

you can read in english about the luzzati-gianini exhibition in mole antoneliana HERE.
anf for all those who wanto to see the famous luzzati's aniimations, please have a look HERE.

enjoy! :)))

la mitica 5ª E (non una calsse qualsiasi) / milano

9 febbraio 2013, sabato é stata una bellissima giornata. :)))))))))
sono stata a milano :) con pat (www.patriziafato.it) e con i piccoli selvaggi e le piccole pesti della "mitica 5ª E" (ma questa espresione l'avevo imparato solo alla fine della mattinata) per fare un laboratorio molto, ma molto segreto. ci siamo trovati in una grandiosa location di susana ceruti, che si chiama officina "mano libera" per indurre i ragazzi a creare dei testi e disegni - un laboratorio di creatività in forte conessione con la nostra attività in memoramia ;)

eravamo tanto coinvolte, occupate e emozionate che non ci era neanche passato per la mente di fare delle foto, la camera fotografica é rimasta inutilizzata nella tasca delle mia borsa. un disastro! la prossima volta (spero ci sarà una prossima volta!) mi devo impostare la sveglia nel cellulare per tirarla fuori e fare la documentazione :).

la prima cosa che mi ha molto sopreso (forse non dovrebbe, non lo so) era la scelta dei tavoli - i ragazzi si sono immediatamente divisi tra maschi e femmine. é l'età? o cercavano di indovinare le nostre aspettative? per rispetto alle loro scelte non abbiamo cambiato niente. doveva rimanere una cosa spontanea in tutto e per tutto.

per davvero a tutto ci ha pensato pat, ogni partecipante poteva scegliere tra tante domande che stimolavano la immaginazione senza confini.ma... i ragazzi hanno preferito stare dentro uno schema e hanno deciso di scegliere proprio gli stessi foglietti, e come non bastasse si sono lanciati nel scrivere e disegnare quasi le stesse cose, ma per fortuna con stili e grafie diverse :)

e così, sotto un provisorio titolo di "reparto di cardiologia" sono stati creati i disegni delle ragazze:

..."la menagerie dei pachidermi" dei ragazzi:

e la prolifica produzione letteraria:

la giornata ci ha procurato delle grandi soddisfazioni, ragazzi che erano arrivati un pochino distratti si sono messi a scrivere e disegnare con grande impegno (grazie matias!), altri concentratissimi dall'inizio alla fine (filippo :))), a mia sorpresa sono stata abbracciata più volte (milani, mariah e alabama, baci ragazze), si sentivano grandi risate di roberto, sottofondo musicale garantito da arianna, ringrazio per i bellissimi sorrisi di ragazze e acute battute di maschietti, attenta spiegazione di martina, e per perfino elias, che non aveva grande spirito di partecipazione (capisco perfettamente il sabato bisogna sopratutto giocare, vero josé?) non ci ha lasciate a mani vuote! ma sopratutto ringrazio moltissimo patrizia la mia insostituibile socia in questa fantastica avventura :)))

abbiamo concluso con uno brainstorming, sopratutto con le femmine, che ci hanno svelato piccoli segreti della classe, scelto le loro preferenze per organizzazione del materiale, ideato il titolo e altri particolari del progetto di cui non posso svelare i dettagli...da tutto questo nascerà presto una sorpresa. speriamo in bene!


the texts and drawings that you see on the pictures were made by the kids - "the small savages and little plagues from mythical 5 th E" form one of the milan elementary schools, during my one-day trip to milan. saturday the 9th, together with patrizia, we made a creative workshop for kids (10-11years old) in "officina mano libera" - beautiful place in the center of the city. the children were to write and draw in order to create together a book that shall be (tsss...) a surprise for someone very special.

winter

what, in italy, is being called "weather anomalies", "meteorological disaster", "extreme weather conditions" or "public communication system paralysis" in other countries lasts for at least 3 months and is called WINTER.
 dear winter, finally we have you here. thank you!

ciò che, in Italia, è stato chiamato "anomalie climatiche", "disastro meteorologico", "condizioni meteorologiche estreme" o "paralisi della comunicazione pubblica" in altri paesi ha una durata di almeno 3 mesi e si chiama INVERNO.
caro inverno, finalmente ti abbiamo qui. grazie!

zima panie i panowie :))) 

brunhilda alias broomhilde / django unchained

brunhilda story from wiki

from wikipedia.org

does broom-hilda have something to do with a broom?
or in the other words - how to weave an absurd braid of norse mythology, slavery and bloody carnage in western shell. glory, oh Master! I'm quite touched, although three hours are still a lot, and besides, you have become a little bit sentimental, you know? but I do not mind, because Tarantino's movies are the only form in which I can easily stand romantic, sweet-sticky-to-eyes scenes, flowing look and a happy ending. oh, and a kiss for leo, which is beautiful only as moody and extremely angry, slightly oldish little boy.

czy broom-hilda ma coś wspólnego z miotłą?
czyli jak upleść absurdalny warkoczyk z nordyckiej mitologii, niewolnictwa i krwawej jatki w otoczce westernu. mistrzu chylę czoła, jestem wręcz wzruszona, choć 3 godziny to jednak dużo, a poza tym stajesz się odrobinkę sentymentalny, wiesz? ale mnie to nie przeszkadza, bo filmy Tarantino to jedyna forma, w której jestem w stanie znieść romantyczne, lepiące się do ócz sceny, powłóczyste spojrzenia i happy end. ach, no i buziaczek dla leo, który jest piękny wyłącznie jako rozkapryszony i na wskroś zły, lekko podstarzały chłopczyk.

life is a cabaret

fausto indica la direzione da seguire ;)))

metahistoria / metahistory

metahistory

The overarching narrative or ‘grand récit’ that gives order and meaning to the historical record, especially in the large-scale philosophies of history. (answers.com)

metastòria s. f. [comp. di meta- e storia]. – termine introdotto (1937) dallo storico aldo ferrabino per indicare la sfera di ciò che, pur non sovrastando la storia, permane costante nel fluire di questa.(treccani.it)

metahistoria - termin używany we współczesnej historiografii, oznaczać może świadome lub nieświadome nieobiektywne podejście do tematu, powielanie mitów historycznych. Czasami terminu używa się jako równoznacznego z filozofią historii. (wikipedia.org)


zaczynam od definicji. ale będzie o książkach, które ostatnio przeczytałam.
po pierwsze - kolejny raz z jamesem frazerem i jego "złotą gałęzią".
po drugie - dwa skoki na głęboką wodę w "ziemie zgryzoty" i "południe i magia" ernesto de martino.

a zaczęło się niewinnie od książeczek dla dzieci. bajeczek braci grimm, sarnich płuc i wątroby, jakoby należących do królewny śnieżki, ofiarowanych złej królowej ku pokrzepieniu się treściwym posiłkiem i jako dowód na śmierć pasierbicy (córki?) [tu, mozna poczytac o tym po wlosku]. wiedziona impulsem pogłębiania swojej wiedzy na ten temat (blablabla), wciągnęłam się na dobre w lekturę opracowań alison lurie, która dociekała źródeł bajek dla dzieci, analizując w pierwszej kolejności biografie autorów, a następnie badania angielskich i amerykańskich (pseudo)naukowców nad folklorem dziecięcym. (o tym pisałam w tym poście) podobno dzięki analizie bajek dla dzieci, przypowieści ludowych i tym podobnych można zrekonstruować scenariusze pierwotnych rytuałów, które służyły ochronie przed strachem, niepewnością, niewyjaśnionym zjawiskom. lurie uważa, że dzieci poprzez bajki maja możliwość przeżyć / przetrawić / uwolnić się od trudnych uczuć - zazdrości, złości, strachu przed opuszczeniem.

rytuały natomiast opisał dokładnie james frazer, rozłożył na czynniki pierwsze religie z rożnych stron świata, wszystkie znane ówcześnie wierzenia i tak dalej. jednym z ciekawszych fragmentów "złotej gałęzi" jest właśnie część poświęcona rożnym częściom ciała (grzechoczące żółte zęby, hehe) - przy okazji pozdrawiam wszystkie wróżki-zębuszki i inne myszki płacące za dzieciom za zęby, mamy miłośniczki porodów lotosowych, tudzież zbierające dziecięce kosmyki, pamiątki po przodkach i ozdoby choinkowe ;) i polecam im gorąco tę lekturę.

o ile dla lurie dziecko jest człowiekiem nieucywilizowanym, przechodzącym podczas dorastania tę sama drogę jaką przeszedł rodzaj ludzki podczas tysięcy lat swojego istnienia, tak ernesto de martino opisuje w swojej książce "zapomniany" przez świat obcas włoskiego buta. lukania, kalabria i apulia to tak zwane "europejskie indie", nie poddający się ucywilizowaniu region włoch, gdzie z powodzeniem do lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku przetrwały magiczne wierzenia, wzmocnione dodatkowo przez zintegrowanie z religią chrześcijańską w swej najsurowszej katolickiej odmianie. owe ludowe "tradycje" to (wg. de martino) nic innego jak próba radzenia sobie z problemami nieuczonych ludzi wystawionych na głęboki stres związany z biedą, niedożywieniem, fizycznym zmęczeniem i rożnymi formami przemocy typowymi dla tego typu społeczeństw uwikłanych dodatkowo w seksualne tabu. w "ziemi zgryzoty" (którą nabyłam w samej słynnej galatinie, trzy kroki od kaplicy św. pawła) opisane są bardzo dokładne badania etnograficzne nad zjawiskiem tarantyzmu. niesamowita, bardzo emocjonująca książka, po której niestety pozostaje lekki niedosyt i pytanie "dlaczego?". "sud e magia" jest szerszym spojrzeniem na tę zagadkę i właśnie tu wracamy do definicji metahistorii. de martino używa tego pojęcia bardzo często. zanurzona po uszy w swej głębokiej ignorancji od paru dni zamęczam domowników dywagacjami na ten temat. no bo gdzie znaleźć dokładną definicje, skoro różne źródła przytaczają różne znaczenia? jak ogarnąć złożoność problemu, by moc wyjaśnić go pragmatycznemu inżynierowi? z racji ograniczonego skutecznie przez akademię sztuk przeciętnych (tfu! przepięknych) pola działania próbowałam jakoś umiejscowić metahistorię we współczesnej kulturze - performerzy jak kapłani odprawiający rytuały, rzeźby - totemy, instalacje - świątynie itp. rozpędziłam się na znak i (niewątpliwie chybiony) dowód tego, ze metahistoria wciąż nas prześladuje i dalej jesteśmy tylko ludźmi.

tak tak, wiem, to pewnie już przestarzale teorie z poprzedniego wieku (jeśli jest tu jakaś dobra dusza, która mogłaby mnie naprowadzić na wyższy etap wtajemniczenia kulturoznawczego to byłabym bardzo wdzięczna) i na dodatek zagubiłam się zupełnie w poszukiwaniach, bo tak naprawdę chciałam się tylko dowiedzieć jak powstają książki dla dzieci. kiedyś miałam taki plan, żeby zająć się tym trochę poważniej, ale jak widać łatwo zbaczam z obranej drogi by oddać się bez reszty mało profesjonalnym, teoretycznym rozmyślaniom, które jak zwykle przerastają mój rozumek. a potem śnią mi się bunkry z zamrożonymi w imię sztuki kawałkami mięsa... i tu opada welon tajemniczości z poprzedniego posta.

czas wrócić do lektury "gramatyki wyobraźni" rodariego chyba...

i guess, i own the apologies to all the english readers (if there are any) for this again-all-in-polish text. this is about my way through the james frazer's and ernesto de martino's reaserch about the ancient rituals and magic in human culture and history through ages. it's all began with my interest for the children's folclore and fairy tales. than it has precipitated into the wide perspective of the metahistorical concept, and finally it became an "art-horror" dream i described few days ago.

..e visto che i miei lettori italiani sono in costante calo, non mi resta che salutarli e promettere che la prossima volta scriverò qualcosa in italiano, salvo se venite a trovarmi qui, in questo blog.

mięso / meat

w środku nocy wchodzę do jasno oświetlonego pokoju. białe światło jarzeniówek zawsze powoduje u mnie mdłości i zachwiania równowagi (przewracam się). widzę półki i równo ułożone na nich paczuszki. w powietrzu unosi się zapach rdzy, a w głębi za piwnicznymi regałami krząta się z zapamiętaniem pewna znana na arenie polskiej sztuki współczesnej postać. pakuje kawałki mięsa i kości w foliowany papier od rzeźnika. witam się i postać miło się do mnie uśmiecha. pytam co robi z tym mięsem i w tej samej chwili widzę, że trzyma w dłoni ludzki palec. zaskoczona (i przestraszona) patrze jak zawija palec w papier, podpisuje cienkopisem i odkłada na półkę. potem odwraca się do mnie i mówi:
"to moja nowa instalacja. prawdziwa sztuka. kawałki ciał najważniejszych ludzi, artystów z całego świata. ofiarowali kawałek siebie w imię prawdziwe sztuki, dosłownie. to jest właśnie magazyn. wkrótce wszystko to zostanie zamrożone, sama czujesz, że trochę tu już śmierdzi, muszę się pospieszyć, zostanie zamrożone na zawsze. ten bunkier-chłodnia przetrzyma wszystko, nawet wybuch bomby atomowej. (intensywnie myślę jaka jest szansa w naszych czasach, że jakaś bomba atomowa rzeczywiście wybuchnie) to jest prawdziwe życie, wciaz powtarzasz, że sztuka z życiem nie styka się w żadnym punkcie (ja? ja tak mowie??? przecież się już na te tematy od ładnych paru lat nie wypowiadam!!!) otóż nie - tu się właśnie zetknie, bo to jest świątynia cierpienia, powyrywanych części ciała, ból fizyczny, a nie egzystencjalny - wyssany z palca, wydumany, jak ta cała współczesna sztuka, która do naszej pierwotnej natury już nijak nie przystaje. trzeba odwołać się właśnie do pierwotności, do naszych źródeł, tu jest właśnie kwintesencja bycia człowiekiem, bo któż jak nie człowiek wpadłby na tak genialny pomysł, któż jak nie człowiek zdobyłby się na tak ostateczny krok. no... ale nie boj się, te fragmenty ciała im odrosną - zsypuje do papierka garść żółtych zębów, które grzechoczą w dłoni - jak u dżdżownicy, mamy wiele serc, to nie jest problem. a jak nie odrosną, to się jakoś zrekonstruuje, stać ich na to. to sami ważni ludzie. i ważny jest sam moment amputacji, wszystko sfilmowane. ból to kluczowy moment w życiu, potem wszystko się goi, ale bólu się nie zapomina. zobaczysz, mój magazyn będzie głośnym wydarzeniem, zapomnij o kozyrze i hirstcie i ich biednych zwierzątkach, nie ma porównania, ja tu ludzi pokazuje... to przed chwila było żywe ciało, a teraz jest eksponatem w moim prywatnym muzeum."
potem było coś jeszcze, jakieś urywane obrazy, mówiłam coś, ale nie pamiętam co. sen trwał jeszcze trochę, a potem płynnie przeszedł w inny. i było to coś mniej krwistego.

od wczoraj zastanawiam się jak to się stało, że moja głowa wypełniła się tym demonicznym obrazem, skąd się wzięła ta zawiła pseudo-logika i spójność. (jasne, za dużo czytam dziwnych książek). doszłam jednak do jednego konstruktywnego wniosku - to może być pierwszy w historii scenariusz do art-horroru ;)))

manifesto

il mio poster teatrale per starada :))) grazie fausto!

robert wilson / ritratti a palazzo madama

get ready for a flood of photos!
because I liked robert wilson's exhibition a lot... and I took pictures almost of everything...

robert wilson is said to be the world most famous theatre artist. in turin he showed his "living portraits" - video-art exhibition. 50 high definition video-portraits set on the walls between the magnificent damask and inlaid furniture of the eighteenth century rooms. you could hear macaulay culkin breathing, see johnny depp blink his eyes and listen to the rain falling on brad pitt in white boxer and socks. you could, but now the exhibition is over. deal with it! (just kidding)

the animals were the kids' favourite part - please meet boris, ivory, samson, kool and horned frog :)))