od początku, od końca, ogarnąć najpierw statystyki tego olbrzymiego przedsięwziecia, czy przelecieć chaotycznie po szczegółach? nogi mnie bolą, ramiona też. głowa mnie boli od nadmiaru (odwrotnie niż w powiedzeniu). ale było warto. było warto zorientować się co w trawie piszczy. zaspokoić pragnienie, żeby pojawiło sie coś, co z miejsca rzuci mnie na kolana. tak, chyba tego najbardziej potrzebowałam, tego kopniaka intelektualnego, mentalnej gimnastyki, tego dziesięciogodzinnego marszu, podczas którego w lot trzeba uchwycić to coś, co tkwi w każdym wystawionym dziele, tudzież śmieciu. bo śmieciowych dzieł jest jednak najwiecej. jakoś tak artyści w tym XXI wieku się uparli, żeby przetwarzać śmieci, tacy sa eko. i chwała im za to, tylko potem to wszystko wygląda tak bardzo do siebie podobnie, że nie sposób odrożnić genialnego artysty od zwykłego śmieciarza. w morzu chaotycznych instalacji (o nie, przepraszam, wiem, że w każdym pozornym chosie jest klucz i zawsze, ale naprawde ZAWSZE staram się do niego dotrzec) najcudowniejsze przeżycia fundują mi obiekty "czyste". ów wspomniany mentalny kopniak, krystaliczna myśl bez śmieciowego balastu, estetycznie doprowadzona do granic absurdu - tak doskonała i nieskazitelna, bez zadrapań i zbędnych szczegółów.
no dobrze, ale od czego zacząć?
od zdjęć?
od slów?
od czego?
od początku?
od przerwy na głeboki wdech i wydech, i na chwilkę drzemki też. tak wyglądałam dwa lata temu podczas tradycyjnego już wenecjańskiego maratonu, czyli biegu z przeszkodami po dziełach sztuki i SZTUKI.
ciąg dalszy w kolejnych postach - proszę wypatrywać niecierpliwie moich reportaży! :)))
nieźle Cię ta sztuka wypompowała....
ReplyDeleteczekam na resztę relacji:)
buziuchna
reszta relacji wkrotce! moge sie pochwalic naturalnym glebokim fioletem pod oczami ze zmeczenia ;))) sztuka wysysa energie witalna przy odbiorze, ale wspiera w innych kwestiach, bilans na +
ReplyDeletecaluje mocno :)))
no no no! mimo wszystko zazdroszcze!
ReplyDeletemnie w dalszym ciagu pochlania rzeczywistosc
misza
czekam na bardziej aktualne zdjecia z maratonu, a szczegolnie te z fioletami pod oczami;P Smieci tez mnie interesuja, szczegolnie te, ktore mozna zabrac do domu. Pozdrawiam. Milosniczka smieci.
ReplyDeletefioletow nie zamierzam publikowac, hehehe ;))) zbyt jestem na to prozna! ale smieci obiecuje cale mnostwo (niestety nie byly na wynos ;( ). no ja tez mam tak troche z ta rzeczywistoscia... ona jeszcze bardziej chyba wysysa, co? ale fajnie jak sie biennale w nia wplecie tak mimochodem, bardzo fajnie. cmoks 4U
ReplyDeleteAle ja Ci zazdroszczę...;)))
ReplyDeletekochana, nie będę ukrywać, ze sama sobie zazdroszczę... ;)
ReplyDelete